Po prostu Bettina!

Jeśli będziecie w najbliższym czasie w Mediolanie, warto przejść się do Galleria Carla Sozzani przy Corso Como 10. Adres ten jest kojarzony przede wszystkim z najmodniejszym Concept Storem (polecam tez jedną z najlepiej zaopatrzonych w albumy o fotografii księgarnię, można tam spędzić cały dzień) prowadzonym przez siostrę szefowej włoskiego Vogue'a Carlę, która przez wiele lat była jedną z najbardziej wzietych stylistek. Jej galeria (wstęp jest darmowy) pokazuje zarówno klasyków fotografii jak i młode talenty i jest zdecydowanie najlepszą w tym mieście prywatną galerią fotografii. Tym razem Carla Sozzani postawiła na niekwestionowaną ikonę, symbol mody francuskiej i jedną z najbardziej znanych i pożądanych przez projektantów i fotografów modelek w latach 40. i 50. - Bettinę. Dla tych, którzy nie wiedzą o niej wiele, przypomnę, że była ona muzą takich projektantów jak Jacques Fath i świadkiem olśniewających lat mody w Paryżu, kiedy rządy stylu sprawowali Jacques Costet i Lucien Lelong, Hubert de Givenchy, Christian Dior czy Coco Chanel.

Bettina urodziła się w 1925 roku i wychowała w Normandii. Marzyła o zostaniu projektantką mody i w 1944 roku przeniosła się do Paryża, gdzie spotkała Jacquesa Costeta, młodego projektanta, który właśnie otworzył małe atelier. Costet, zafascynowany jej urodą, prosi Bettinę o założenie jednej z jego sukien. I to właśnie spotkanie rozpoczyna niezwykłą karierę modelki: "rękawiczki, kapelusze, welony - to był ten czas, podobało mi się pozować, to był instynkt i przyjemność" wspomina. (Fashion memoir, Thames and Hudson, 1998)

Bettina wiąże się na krótki okres z Lucienem Lelongiem i w 1947 roku zaczyna pracować dla Jacques'a Fatha. Szybko staje się jego muzą. Podziwiany przez Bettinę, Fath projektuje dla niej kolekcję sukien, które "tylko ona może nosić z łatwością i elegancją". Tak rodzi się fenomen "Bettiny", a jej nazwisko kojarzy się z nowoczesnościa i stylem.

W 1952 roku Bettina spotyka Huberta de Givenchy i pomaga mu otworzyć jego własny dom mody. Pełni w nim podwójną rolę: modelki i managera Public Relations. Givenchy projektuje dla niej bluzkę "Bettina" uwiecznioną na rysunku przez słynnego René Gruau. W latach 50. Bettina podróżuje po Europie, Stanach Zjednoczonych, Brazylii, Argentynie i staje się przyjaciółką wielu intelektualistów, aktorów, reżyserów i pisarzy: Georgesa Simenona, Jeana Geneta, Jacquesa Preverta, Grety Garbo, Elizabeth Taylor, Gregory Peck'a, Bogartów, Avy Gardner, Johna Hustona, Irvinga Shawa, Charlie Chaplina, Gary Coopera i Trumana Capote. Nadal pozuje do magazynów reklamując ubrania Christiana Diora, Madame Gres, Balenciagi, Balmaina. W 1955 roku, u szczytu swojej kariery postanawia zakończyć pracę modelki.

Pomimo przejścia na „modową” emeryturę, Bettina nadal pracuje w branży. W 1963 roku jest ambasadorką magazynu Elle. W 1967 roku powraca na wybieg u Coco Chanel i prezentuje kolekcję, której ona sama była inspiracją. Pracuje jako dyrektor haute couture u Emanuela Ungaro i jako szef public relations dla Valentino. W 2010 roku zostaje uhonorowana orderem Chevalier des Artres et des Lettres przez ówczesnego francuskiego ministra Frédérica Mitterranda.

Wystawa w Galleria Carla Sozzani przedstawia karierę modelki na ponad stu zdjęciach podpisanych przez takich fotografów jak: Erwin Blumenfeld, Henri Cartier-Bresson, Jean-Philippe Charbonnier, Henry Clarke, Louise Dahl-Wolfe, Georges Dambier, Robert Doisneau, Nat Farbman, Horst P. Horst, Arik Nepo, Gordon Parks, Irving Penn, Willy Rizzo, Emile Savitry, bracia Seeberger i Maurice Zalewski.

  

Wystawa w Galleria Carla Sozzani, 10 Corso Como, Mediolan, 16.06 – 2.11.2014

Na zdjęciach: Gordon Parks, Bettina, Paryż, 1951 © The Gordon Parks Foundation; Jean-Philippe Chardonnier, Bettina przed witryną Van Cleef & Arpels, Plac Vendome, Paryż, 1953 © Jean-Philippe Chardonnier; Henri Cartier-Bresson, Bettina, Paryż, 1951 © Henri Cartier-Bresson/Magnum Photos; Robert Doisneau, Bettina z dwoma modelkami, dla Vogue Francja, 09. 1949 © Robert Doisneau/GAMMA RAPHO